Τα 2/3 του πληθυσμού της Γης ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Πείνα! Πείνα! Πείνα!
Μέσα σ’ αυτόν τον λιμό πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν για να ενημερωθούμε πως ο κόσμος πεινάει; Τι θα γινόταν, άραγε, αν αυτά τα γενναιόδωρα κονδύλια, που χορηγήθηκαν στις ήδη ζάμπλουτες ιδιωτικές επιχειρήσεις, χρησιμοποιούνταν τελικά για να ταϊστούν οι φτωχοί; Θα άλλαζε ο νόμος της ζούγκλας και των επτά αδελφών, φυσικά!
Διότι είναι γνωστόν τοις πάσι πως το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό… ουδέποτε το μεγάλο ψάρι βοήθησε το μικρό, όπως ουδέποτε το μεγάλο ψάρι μονιμοποίησε το μικρό!
Κι όσοι δεν το ξέρατε να το μάθετε: οι φτωχοί πρέπει να ενημερωθούν ότι πεινάνε, να ευαισθητοποιηθούν και να βοηθηθούν μεταξύ τους. Ορίστε μας!
Κι όλα αυτά, βέβαια, καθώς οι παμπλούτου γίνονται παμπλουτότεροι. Και σαν να μη φτάνει αυτό, νομίζω ότι ακούω τη σκέψη κάποιου πολιτικού με ‘λεφτά’ αισθήματα να τολμά να προβληματίζεται:
«Κι εγώ τι θα φάω αύριο, αν ανοίξω το ταπεινό μου ψυγείο και λείπουν από μέσα το καμαμπέρ και ο καπνιστός σολομός Σκωτίας;» Ταπεινά κι εγώ σου προτείνω να πας να πνιγείς επιτέλους καταπίνοντας την τηλεόραση SIEMENS, που έχεις στο σαλόνι σου… αυτήν που’χεις αρχίσει να μασουλάς εδώ και τόσον καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου