Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

ο Διονύσιος Σολωμός στην Αθήνα

Συντάκτης: Θαλής Μιλήσιος

Ολόκληρη η Πρωτεύουσα δεν διαθέτει ούτε έναν ανδριάντα του Εθνικού Ποιητή της, του Διονυσίου Σολωμού. Πόσο μάλλον, που δεν πρόκειται μόνο για τον Εθνικό Ποιητή, δηλαδή απλώς για τον ποιητή που έγραψε τον Εθνικό Ύμνο της χώρας, αλλά για τον μεγαλύτερο ποιητή της νεότερης Ελλάδας.

Υπάρχει μόνο μια σχεδόν διαβρωμένη από το χρόνο και την εγκατάλειψη προτομή του, παρατημένη κάτω από κάτι δέντρα σε μια γωνία του επίσης παρατημένου Εθνικού Κήπου.

Η Ένωση Ζακυνθίων της Αθήνας ,  απευθύνθηκε στον ζακύνθιο γλύπτη Κώστα Δικέφαλο, καθηγητή στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ο οποίος δέχθηκε να φιλοτεχνήσει αντίγραφο του ανδριάντα του Σολωμού που βρίσκεται στο Μουσείο Σολωμού στην Ζάκυνθο (άλλο αντίγραφό του κοσμεί την ομώνυμη του ποιητή πλατεία στην Ζάκυνθο) και ο οποίος έχει δημιουργηθεί από τον μεγάλο γλύπτη του 19ου αιώνα Γεώργιο Βρούτο (1843-1909), καθηγητή των περισσότερων μεγάλων γλυπτών του 20ου αιώνα. Το έργο θα φιλοτεχνηθεί από τον κ. Δικέφαλο αφιλοκερδώς με μόνη προϋπόθεση την προμήθεια του απαιτούμενου μαρμάρου, δηλαδή μια δαπάνη 50.000 €.

Το σωματείο των ζακυνθίων της Αθήνας, επί μήνες προσπαθούσε, από το 2007, να πείσει το Δήμο Αθηναίων να καλύψει αυτή τη δαπάνη.  ο δήμος δήλωσε πως χρήματα δεν μπορεί να διαθέσει για τον σκοπό αυτόν, όσο δε για  χώρο όπου θα  μπει ο ανδριάντας, «βλέπουμε».

Μετά από αυτό οι ζακύνθιοι αποφασίζουν να εξασφαλίσουν το ποσό με έρανο μεταξύ της ζακυνθινής παροικίας. Παρέμεινε όμως το πρόβλημα του πού θα στηθεί.

«Να τον βάλετε στον Εθνικό Κήπο», είπε ο Αντιδήμαρχος (για λίγο καιρό ακόμα). Οι ζακύνθιοι αντιπρότειναν να μπει ο ανδριάντας στην Πλατεία Ομονοίας, με τη λογική ότι ο Σολωμός ήταν εκείνος που κατά κύριο λόγο και πρώτος έγραψε για τις καταστροφικές συνέπειες της διχόνοιας μεταξύ των Ελλήνων και την αναγκαιότητα της ενότητας και της ομόνοιας του Έθνους.

«Μα είναι υποβαθμισμένη», είπε ο Αντιδήμαρχος (για λίγο καιρό ακόμα). «Ευκαιρία να την αναβαθμίσετε», απάντησαν οι ζακυνθινοί.

Η αντιπρόταση του Αντιδημάρχου (για λίγο καιρό ακόμα)  ήταν για το Γκάζι, επί της οδού Πειραιώς, δίπλα από τα μπουζουξίδικα και τα υπαίθρια παζάρια της Άπω Ανατολής. Μπορεί να είχε και δίκιο, αφού αυτή είναι η αντιπροσωπευτική εικόνα του Έθνους σήμερα, άρα αυτή είναι η αρμόζουσα θέση για τον Εθνικό Ποιητή.

Και το θέμα έχει μείνει εκεί, χωρίς όμως να υπάρχει διάθεση του Δήμου για συνέχεια, παρά τις οχλήσεις της Ένωσης Ζακυνθίων.

Υπάρχει, άραγε, άλλη Πολιτεία, πόσο μάλλον ευρωπαϊκή, που να υποβάλλει με τέτοιο τρόπο τους πολίτες της σε έξοδα και ταλαιπωρίες μόνο και μόνο επειδή θέλουν να την κάνουν να επιτελέσει ένα στοιχειώδες δικό της καθήκον; Και παρότι το καθήκον της θα το επιτελέσει «με ξένα κόλυβα» να κωλυσιεργεί, να αδιαφορεί και να φέρει συνεχώς εμπόδια;

Τι σημαίνει για μια χώρα να τιμά τον Εθνικό και σημαντικότερο συγχρόνως Ποιητή της  με έρανο των συντοπιτών του, λες και πρόκειται για τοπικό λόγιο του τελευταίου χωριού;
Θα μου πείτε γιατί δεν απευθύνθηκαν οι ζακύνθιοι στην Κυβέρνηση. Για παράδειγμα στο Υπουργείο Παιδείας. Μα εκεί, κάθε φορά που θα πρόφεραν τη λέξη «Έθνος» ή τα παράγωγά της έπρεπε και να προσθέτουν κι ένα «με το συμπάθειο»!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου