Xριστουγεννιάτικη ιστορία

Συντάκτης: Θαλής Μιλήσιος
24 Δεκεμβρίου 1914, στην περιοχή Πλούχστιρτ της Φλάνδρας. Εποχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι επιχειρήσεις στο Δυτικό Μέτωπο έχουν βαλτώσει. Η προέλαση των Γερμανών έχει ανακοπεί από τις δυνάμεις της Αντάντ. Οι δύο στρατοί επιδίδονται σε έναν απάνθρωπο πόλεμο φθοράς μέσα στα χαρακώματα.
Η βραδιά ήταν κρύα και υγρή την παραμονή των Χριστουγέννων. Εκεί γύρω στα μεσάνυχτα, Βρετανοί στρατιώτες άκουσαν από τις γραμμές των Γερμανών μια χορωδία να ψάλλει την «Αγια Νύχτα» (*) και είδαν κεράκια να τρεμοσβήνουν σε ένα υποτυπώδες χριστουγεννιάτικο δέντρο. Συνηθισμένοι να πυροβολούν και στο παραμικρό φως που εμφανιζόταν στον ορίζοντα, αυτή τη φορά κοντοστάθηκαν. Το πνεύμα των Χριστουγέννων είχε φωλιάσει στις καρδιές τους. Ο σπόρος της ανακωχής είχε ριζώσει.
Οι Βρετανοί ανταπέδωσαν με τα δικά τους κάλαντα και σε σύντομο χρονικό διάστημα οι εκπρόσωποι των δύο εχθρικών δυνάμεων συναντήθηκαν στη νεκρή ζώνη, παρακούοντας τις εντολές των ανωτέρων τους. Ηταν μια μικρή ανταρσία και από τις δύο πλευρές, που σταμάτησε για λίγο τον πόλεμο.
Το πρωί των Χριστουγέννων, Αγγλοι και Γερμανοί έθαψαν τους νεκρούς τους, απαγγέλλοντας μαζί τον 23ο Ψαλμό του Δαυίδ «Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει…». Στη συνέχεια έσφιξαν τα χέρια, φλυάρησαν, είπαν ο ένας στον άλλο τα παράπονά τους, αντάλλαξαν αναμνηστικά δώρα (ουίσκι, μαρμελάδες, τσιγάρα, σοκολάτες και τα σχετικά) και κατέβασαν πολλά λίτρα μπίρας. Μόνον ο Αγγλος μπαρμπέρης στρώθηκε στη δουλειά, αφού είχε να κουρέψει και πολλά γερμανικά κεφάλια. Νωρίς το απόγευμα οι δύο πλευρές βρέθηκαν αντίπαλες σε ποδοσφαιρικό αγώνα, τον οποίο κέρδισαν οι Γερμανοί με 3-2.
Η ειρήνη κράτησε μόνον 24 ώρες. Την επόμενη μέρα, οι φίλοι έγιναν και πάλι εχθροί. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν ακόμα στην αρχή του. Θα κρατήσει ακόμη 4 χρόνια και θα στοιχίσει τη ζωή σε 10 εκατομμύρια ανθρώπους.

ο Διονύσιος Σολωμός στην Αθήνα

Συντάκτης: Θαλής Μιλήσιος

Ολόκληρη η Πρωτεύουσα δεν διαθέτει ούτε έναν ανδριάντα του Εθνικού Ποιητή της, του Διονυσίου Σολωμού. Πόσο μάλλον, που δεν πρόκειται μόνο για τον Εθνικό Ποιητή, δηλαδή απλώς για τον ποιητή που έγραψε τον Εθνικό Ύμνο της χώρας, αλλά για τον μεγαλύτερο ποιητή της νεότερης Ελλάδας.

Υπάρχει μόνο μια σχεδόν διαβρωμένη από το χρόνο και την εγκατάλειψη προτομή του, παρατημένη κάτω από κάτι δέντρα σε μια γωνία του επίσης παρατημένου Εθνικού Κήπου.

Η Ένωση Ζακυνθίων της Αθήνας ,  απευθύνθηκε στον ζακύνθιο γλύπτη Κώστα Δικέφαλο, καθηγητή στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ο οποίος δέχθηκε να φιλοτεχνήσει αντίγραφο του ανδριάντα του Σολωμού που βρίσκεται στο Μουσείο Σολωμού στην Ζάκυνθο (άλλο αντίγραφό του κοσμεί την ομώνυμη του ποιητή πλατεία στην Ζάκυνθο) και ο οποίος έχει δημιουργηθεί από τον μεγάλο γλύπτη του 19ου αιώνα Γεώργιο Βρούτο (1843-1909), καθηγητή των περισσότερων μεγάλων γλυπτών του 20ου αιώνα. Το έργο θα φιλοτεχνηθεί από τον κ. Δικέφαλο αφιλοκερδώς με μόνη προϋπόθεση την προμήθεια του απαιτούμενου μαρμάρου, δηλαδή μια δαπάνη 50.000 €.

Το σωματείο των ζακυνθίων της Αθήνας, επί μήνες προσπαθούσε, από το 2007, να πείσει το Δήμο Αθηναίων να καλύψει αυτή τη δαπάνη.  ο δήμος δήλωσε πως χρήματα δεν μπορεί να διαθέσει για τον σκοπό αυτόν, όσο δε για  χώρο όπου θα  μπει ο ανδριάντας, «βλέπουμε».

Μετά από αυτό οι ζακύνθιοι αποφασίζουν να εξασφαλίσουν το ποσό με έρανο μεταξύ της ζακυνθινής παροικίας. Παρέμεινε όμως το πρόβλημα του πού θα στηθεί.

«Να τον βάλετε στον Εθνικό Κήπο», είπε ο Αντιδήμαρχος (για λίγο καιρό ακόμα). Οι ζακύνθιοι αντιπρότειναν να μπει ο ανδριάντας στην Πλατεία Ομονοίας, με τη λογική ότι ο Σολωμός ήταν εκείνος που κατά κύριο λόγο και πρώτος έγραψε για τις καταστροφικές συνέπειες της διχόνοιας μεταξύ των Ελλήνων και την αναγκαιότητα της ενότητας και της ομόνοιας του Έθνους.

«Μα είναι υποβαθμισμένη», είπε ο Αντιδήμαρχος (για λίγο καιρό ακόμα). «Ευκαιρία να την αναβαθμίσετε», απάντησαν οι ζακυνθινοί.

Η αντιπρόταση του Αντιδημάρχου (για λίγο καιρό ακόμα)  ήταν για το Γκάζι, επί της οδού Πειραιώς, δίπλα από τα μπουζουξίδικα και τα υπαίθρια παζάρια της Άπω Ανατολής. Μπορεί να είχε και δίκιο, αφού αυτή είναι η αντιπροσωπευτική εικόνα του Έθνους σήμερα, άρα αυτή είναι η αρμόζουσα θέση για τον Εθνικό Ποιητή.

Και το θέμα έχει μείνει εκεί, χωρίς όμως να υπάρχει διάθεση του Δήμου για συνέχεια, παρά τις οχλήσεις της Ένωσης Ζακυνθίων.

Υπάρχει, άραγε, άλλη Πολιτεία, πόσο μάλλον ευρωπαϊκή, που να υποβάλλει με τέτοιο τρόπο τους πολίτες της σε έξοδα και ταλαιπωρίες μόνο και μόνο επειδή θέλουν να την κάνουν να επιτελέσει ένα στοιχειώδες δικό της καθήκον; Και παρότι το καθήκον της θα το επιτελέσει «με ξένα κόλυβα» να κωλυσιεργεί, να αδιαφορεί και να φέρει συνεχώς εμπόδια;

Τι σημαίνει για μια χώρα να τιμά τον Εθνικό και σημαντικότερο συγχρόνως Ποιητή της  με έρανο των συντοπιτών του, λες και πρόκειται για τοπικό λόγιο του τελευταίου χωριού;
Θα μου πείτε γιατί δεν απευθύνθηκαν οι ζακύνθιοι στην Κυβέρνηση. Για παράδειγμα στο Υπουργείο Παιδείας. Μα εκεί, κάθε φορά που θα πρόφεραν τη λέξη «Έθνος» ή τα παράγωγά της έπρεπε και να προσθέτουν κι ένα «με το συμπάθειο»!

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ???

Σύνταξη: Μάριος Βυτινιώτης

Ας προσέξουμε την ημερομηνία καλά! Έτος 2010....

Ας πάμε τώρα στην επόμενη “λέξη” που πρέπει να δώσουμε προσοχή...ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ!

Άλλοι το χαρακτηρίζουν ώς το σπόρ των φτωχών.Άλλοι το θεωρούν ως κοινωνικό φαινόμενο, μερικοί χρησιμοποιώντας την αγάπη για την ομάδα τους το έχουν ως την αγαπημένη ασχολία της Κυριακής. Το πλέον χαρακτηριστικό που του δίνουν όμως όλες οι χώρες, όλοι οι λαοί και κυριώς οι δημοσιογράφοι σε όλα τα σημειά του πλανήτη είναι το εξής : Ο βασιλιάς των σπόρ!

Στην Ελλάδα αυτή η έννοια είναι παρεξηγημένη. Έχει ταυτιστεί το άθλημα με την μάχη της εξέδρας αλλά κυρίως με τα φαινόμενα βίας που κατα καιρούς παρατηρούμε όλοι είτε απο την τηλεόραση, είτε απο την διπλανή εξέδρα. Ερώτηση : Ως πότε θα θέτουμε την σωματική μας ακεραιότητα σε κίνδυνο προσπαθώντας να απολαύσουμε ένα απο τα λίγα αγαθά που μας απέμειναν ως ψυχαγωγία στην Ελλάδα του 2010;

Τις προηγούμενες μέρες η πολιτεία κάνοντας με περίτεχνο τρόπο αυτό που πολύ καλά ξέρει αθώωσε ομάδα της Superleage (όπως θέλουμε να την αυτοαποκαλούμε προσπαθώντας να την εξισώσουμε με τα ευγενή πρωταθλήματα των άλλων χωρών) θεωρόντας πως οι γνωστοί – άγνωστοι δεν είχαν αλλού να κάψουν και “είπαν” να πεταχτούν μια βόλτα μέχρι το ΟΑΚΑ που θα είχε “μπάτσους” εκεί. Αμέσως ήρθε στο μυαλό μου το κείμενο που μας έστειλε “ένας πατέρας” πριν απο μερικές εβδομάδες θέλοντας να δώσει την δική του διάσταση στα γεγονότα γύρω απο τον 15χρονο Αλέξη. Ποίος να μας το' λεγε πως στην Ελλάδα του 2010 το καθεστώς της τρομοκρατίας θα νομιμοποιούνταν μέσα απο την ίδια την πολιτεία; Ποίος πίστευε πως το κείμενο αντί να γραφτεί απο τον συγκεκριμένο φίλο και να απευθείνεται σε παιδιά θα έπρεπε να διδάξει ΠΑΙΔΕΙΑ σε ανθρώπους που αποτελούν θεσμικά όργανα της πολιτείας; Έλεος “κύρίοι”! Αν στόχος σας είναι να δημιουργείτε δεδικασμένα για να νομιμοποιούνται τέτοιου είδους πράξεις να το ξέρουμε έτσι ώστε να μην κινδυνεύουμε οι ίδιοι   και τα αγαπημένα μας πρόσωπα τις Κυριακές. Το καταλάβαμε πως μέρος ενός ευγενούς αθλήματος δεν θα γίνουμε ΠΟΤΕ!!! Πως η ψυχαγωγία μας πλήτεται απο 100 “μπαχαλάκηδες”  ΚΑΙ  απο οποιονδήποτε έχει σχέση με αυτό που στην χώρα μας αποκαλούμε ¨διοίκηση¨ αλλά ουσιαστική και με δικαιοσύνη δεν θα την απολαύσουμε ΠΟΤΕ!!! Και επείδη θύμα της πολιτείας δεν θα ήθελα να γίνω θα γελάσω σαρκαστικά όταν ο εκάστοτε πρόεδρος ΠΑΕ θα αναφερθεί στο κατάντημα του ελληνικού πρωταθλήματος μπροστά σε άδειες εξέδρες.

Υ.Γ. Με τις ΠΑΕ δεν έχω απολύτως τίποτα. Χρήματα θέλουν και το μόνο που τις νοίαζει είναι να  καταφέρουν να κουκουλώσουν τα κακώς κείμενα. Τα έχω με αυτούς που αν είχαν “καρύδια¨ θα έπρεπε να επιβάλουν την τάξη ακολουθώντας το παράδειγμα της Αγγλίας μπάς και καταφέρουμε να δούμε και σ' αυτήν την άμοιρη χώρα λίγο μπάλα. Καλή επιτυχία στις ομάδες μας που παίζουν ποδόσφαιρο αυτές τις μέρες στην Ευρώπη. Έτσι μπορεί να γίνουμε γνωστοί για κάτι που έχει σχέση με το ποδόσφαιρο και όχι με τα επεισόδια στην εξέδρα ή την νομιμοποίηση αυτών.

η Αλήθεια της Γενοκτονίας... κύριε Μπουτάρη

Συντακτης: Βούλτεψη Σοφία
Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την συνέντευξη του νέου δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη στην «Ελευθεροτυπία» και στον Άρη Χατζηγεωργίου. Πρόκειται αναμφίβολα για μεγάλη επιτυχία του συναδέλφου.
Παραβλέπω την υποτιμητική και αλαζονική χρήση των ονομάτων συνανθρώπων του (Ψωμιάδηδες, Παπαγεωργόπουλοι).
Παραβλέπω την μαγκιά του τύπου «παπά, ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα αγόρι μου», όταν μιλά για τον Μητροπολίτη Άνθιμο, ο οποίος έχει δικαίωμα ως Έλλην πολίτης να λέει την γνώμη του.
Παραβλέπω την άγνοιά του σε θέματα ορκωμοσίας, καθώς αυτά είναι λυμένα – οι χριστιανοί δίνουν τον χριστιανικό όρκο, οι μουσουλμάνοι τον μουσουλμανικό, οι εβραίοι τον εβραϊκό – από το ίδιο το Σύνταγμα, που κατοχυρώνει τις αναγνωρισμένες θρησκείες.
Παραβλέπω τις αγοραίες εκφράσεις του τύπου «χώνουμε τα ωραία μας λεφτά» και «φάε τον Παπαγεωργόπουλο στην μάπα».
Αυτά αφορούν τον ίδιο, την αγωγή του και τους ψηφοφόρους του.
Δεν μπορώ, όμως, να παραβλέψω την σαφή πρόθεσή του να διαγράψει την Ιστορία και να προσβάλει την μνήμη των νεκρών της γενοκτονίας. Στη συνέντευξή του ο κ. Μπουτάρης υποστηρίζει ότι σκοπεύει να τοποθετήσει μνημείο για την «Επανάσταση των Νεοτούρκων» στην Πλατεία Ελευθερίας της Θεσσαλονίκης!
Κατηγορεί μάλιστα όλους τους υπολοίπους ότι δεν διαβάζουν Ιστορία! Μάλλον ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ο ίδιος δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Ιστορία. Ο Κεμάλ Ατατούρκ και οι Νεότουρκοί του υπήρξαν οι σφαγείς του ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού.
Καμία σχέση δεν έχει το γεγονός ότι «αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν εδώ» και καλό είναι «να έρχονται να προσκυνάνε τα πατρογονικά τους και να μας τα χώνουν».
Δεν πρόκειται – να το βάλει καλά στο μυαλό του ο κ. Μπουτάρης – να δεχθούμε ξεπούλημα του αίματος των προγόνων μας. Να βρει άλλους τρόπους «να του τα χώνουν».
Πριν από δύο χρόνια, με αφορμή την υπόθεση του βιβλίου της έκτης Δημοτικού, είχα γράψει το ακόλουθο άρθρο. Το αφιερώνω σε όσους με ελαφρότητα αντιμετωπίζουν όσα λέει σήμερα ο κ. Μπουτάρης – και σε όσους τον βοήθησαν και τον έφεραν στη θέση να τα λέει:

Η ιστορία της γιαγιάς από τον Πόντο
Αν είναι να στοιχειώσει το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, καλύτερα να στοιχειώσουν οι – αληθινές – ιστορίες της γιαγιάς μου. Ήταν κάποτε μια αρχοντοπούλα του Πόντου. Σαν έβγαινε βόλτα στα παρχάρια πάνω στο άσπρο της άλογο, το κεφάλι της βάραινε από τα χρυσά φλουριά που φορούσε στεφάνι. Παντρεύτηκε, γέννησε τέσσερα παιδιά, έζησε λίγα ευτυχισμένα χρόνια. Μετά ήλθε η καταστροφή. Ο πρώτος της άντρας σκοτώθηκε στο μέτωπο. Πέταξε τα φλουριά από το κεφάλι, μπήκε μπροστά για να σώσει ό,τι της απέμεινε.
Δεν τα κατάφερε. Είδε να εκτελούνται μπροστά στα μάτια της τα τρία της αδέλφια. Σπάραξε, αλλά προσπάθησε να σώσει τα παιδιά της. Και πάλι δεν τα κατάφερε. Τα έχανε ένα- ένα στην μακριά πορεία ως το λιμάνι του «συνωστισμού» – ελάτε τώρα μια λέξη είναι, τόσο πολύ σας πείραξε; Το πιο μικρό δάγκωσε το βυζί της και άφησε την τελευταία του πνοή. Το πιο μεγάλο, ένα κοριτσάκι δώδεκα χρονών, κατόρθωσε να μπει μαζί της στο καράβι της σωτηρίας. Το τύλιξε με το πανωφόρι της σε μια γωνιά του πλοίου και πήγε να βρει λίγη σούπα από το συσσίτιο. Όταν γύρισε, ούρλιαξε. Ψέκαζαν για πανούκλα, δεν το είδαν το παιδί έτσι όπως ήταν κουκουλωμένο και ζαρωμένο. Το κοριτσάκι πέθανε από ασφυξία. Η θάλασσα έγινε ο υγρός του τάφος.
Βρέθηκε ολομόναχη στον Πειραιά. Ταξίδεψε ως την Κέρκυρα για να βρει την αδελφή της. Αργότερα ξαναπαντρεύτηκε – έναν πρόσφυγα, παλιό εργάτη στα κτήματά της. Έφερε στον κόσμο δυο κόρες, τις ανάστησε σε μια παράγκα στο Κερατσίνι. Δούλεψαν όλοι μαζί σκληρά, άντεξαν στις κακουχίες της Κατοχής, αποταμίευσαν, απέκτησαν ένα οικόπεδο και έχτισαν ένα σπίτι στα σύνορα Ν. Σμύρνης και Π. Φαλήρου.
Άντεξαν, γιατί έμειναν ενωμένοι. Άντεξαν επειδή δεν ξέχασαν. Η οικογένεια μεγάλωσε με τις ιστορίες του παππού και τις προσευχές της γιαγιάς. Είχε το δικό της δωμάτιο με τους τοίχους γεμάτους εικόνες. Δεν ξανάφαγε κρέας από το 1922. Ήταν το τάμα της, μια από τις πολλές δοκιμασίες που επέβαλε στο ταλαιπωρημένο σαρκίο της για να ξορκίσει την καταστροφή.
Αυτή ήταν η γιαγιά μου η Σοφία. Αυτήν την Ιστορία δίδαξε στις κόρες και στα εγγόνια της. Αυτήν διδάξαμε αργότερα κι’ εμείς στα δισέγγονά της. Προχωράμε μπροστά, αλλά δεν ξεχνάμε. Μας κρατά ενωμένους η αλήθεια της Γενοκτονία.

Πανεπιστήμιο ''Χριστινάκη''

Συντάκης: Μάριος Ζαχαρίου
Εκπληκτος ο υφυπουργός Παιδείας κ. Πανάρετος διαπίστωσε ότι στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών έχει γίνει κατάληψη από την οικογένεια Χριστινάκη. Κι αποφάσισε να το κλείσει. Και να στείλει την υπόθεση στον Εισαγγελέα. Προς τιμήν του!
Όμως η διεισπήδηση της οικογένειας στο Πανεπιστήμιο δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά σιγά-σιγά, επί χρόνια. Πρώτα μπήκαν οι γονείς, μετά οι κόρες και οι γιοί, μετά οι γαμπροί, μετά τα μπατζανάκια κοκ. Θέλει το χρόνο του το πράμα.
Και το ερώτημα είναι: Κανείς δεν τους πήρε είδηση; Ούτε οι Πρυτάνεις που πέρασαν; Ούτε οι άλλοι καθηγητές; Ούτε οι κατά καιρούς Υπουργοί Παιδείας; Ούτε οι Πρωθυπουργοί; Ούτε οι φοιτητικές κομματικές παρατάξεις των φοιτητών;
Προφανώς η οικογένεια Χριστινάκη είχε τέτοια ερείσματα, πολιτικές πλάτες με άλλα λόγια, που μπορούσε άνετα να ταυτίσει το νόμιμο με το ηθικό και να μπουκάρει να καταλάβει τη Θεολογική Σχολή.
Οπότε αν κατάγγειλε αυτήν την επέλαση ο κ. Πρύτανης φοβόταν πως δεν θα εκλεγεί ξανά, οι κ. καθηγητές πως δεν θα προαχθούν στην επόμενη βαθμίδα, ο κ. Υπουργός πως θα του πουν για τους δικούς του καθηγητές που μπήκαν από το παράθυρο, ο κ. Πρωθυπουργός για τη Νατάσα που από νηπιαγωγός έγινε χειρουργός και οι συνδικαλιστές φοιτητές έκαναν την επανάσταση για να πάρουν πτυχία χωρίς να ανοίξουν σελίδα με βαθμολογίες από αυτούς τους εισπηδήσαντες Πανεπιστήμιο και Παιδεία καθηγητές τους στην εκλογή των οποίων συμμετείχαν!
Όλοι λοιπόν αυτοί οι πνευματικοί ηγέτες -να χαρώ εγώ!- μόνο για να προσέχουν μην πάθει το πανεπιστημιακό άσυλο κατείχαν το πόστο τους;  Τους απανταχού του πανεπιστημίου Χριστινάκηδες δεν τους έβλεπαν να  παρεμποδίζουν τη διακίνηση των ιδεών, δεν τους έβλεπαν σαν πλήγμα της αξιοπιστίας και του επιπέδου του πανεπιστημίου;  Πιο πολύ όμως έβλεπαν πως τους συνέφερε το «ένα χέρι νίβει τ’ άλλο». Δεν θα πρέπει όμως να πάνε στη Δικαιοσύνη από τον Υπουργό μέχρι τον Πρύτανη  που ανέχονταν τέτοια φαινόμενα; Που τα έβλεπαν και δεν παραιτούνταν από ευθιξία;
Ούτε οι δημοσιογράφοι ήξεραν κάτι επειδή ως καλοί παπαγάλοι επαναλάμβαναν μόνο όσα τους είχαν μάθει τα αφεντικά τους. Ούτε και οι βουλευτές που δεν κάνουν μικροπολιτική, άλλωστε δε ισχύει το πανεπιστημιακό άσυλο και οι καθηγητές εκλέγουν όποιους θέλουν.
Εννοείται πως και οι περισσότεροι καθηγητές στα Πανεπιστήμια κάπως έτσι εκλέγονταν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αν όχι ο γιός και η κόρη, σίγουρα η γκόμενα και ο κολλητός κι αναμφίβολα ο κομματικός. Ο κόσμος όλος τα ξέρει και τα λέει -διαβάστε πιο κάτω δύο άρθρα εδώ πριν σχεδόν δύο χρόνια- αλλά οι φύλακες της Παιδείας μας, και του Ασύλου βεβαίως-βεβαίως, ούτε ήξεραν, ούτε γνώριζαν!
Ο κ. Πανάρετος λοιπόν ορθώς εξεπλάγη και ορθώς παρενέβη. Καλό θα ήταν να το κάνει σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις και για κάθε κόμματος καρύδι, όπου υπάρχει αντικανονική εκλογή.
Και να επιληφθεί βεβαίως αναλόγως και της εκλογής Καθηγητή της Φιλοσοφικής που εδώ και καμμιά εικοσαριά χρόνια το Συμβούλιο Επικρατείας έχει κηρύξει την εκλογή του άκυρη και, παραταύτα, αυτός παραμένει στη θέση του διδάσκων και μισθοδοτούμενος! Ποιος είναι; Μα τον ξέρει κι ο ίδιος και το πανελλήνιο…

Ιδού το αμαρτωλό φαγοπότι

 

Συντάκτης: Θαλής Μιλήσιος

Εκατομμύρια ευρώ, που επί χρόνια έρρεαν αφειδώς από τον δημόσιο κορβανά στα ταμεία της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης της Αρχιεπισκοπής Αθήνας «Αλληλεγγύη», προκειμένου να υλοποιήσει συγκεκριμένα ανθρωπιστικά προγράμματα, κατασπαταλήθηκαν σε πολυτελείς αγορές, ταξίδια και άλλους «ανοίκειους σκοπούς», αφήνοντας μια τεράστια «μαύρη τρύπα» (9,5 εκατομμύρια ευρώ) στα ταμεία της ΜΚΟ, ανάλογη του χρέους της προς το ελληνικό Δημόσιο. Το σκάνδαλο με τα σάπια κοτόπουλα ήταν το κερασάκι στην τούρτα
Το μέγεθος του σκανδάλου ξεπερνά κατά πολύ το φιάσκο με τους τόνους των σάπιων πουλερικών που ποτέ δεν έφτασαν στις πληγείσες από το τσουνάμι περιοχές (το 2006). Οπως προκύπτει από τα πορίσματα των διαχειριστικών ελέγχων που διενεργήθηκαν και αποκαλύπτει σήμερα η «Ε», το «μενού» των ατασθαλιών είχε πολλά… εδέσματα ελέω των χορηγιών της πολιτείας.
Η υπόθεση έχει φτάσει στην ποινική αλλά και στην αστική Δικαιοσύνη και σύμφωνα με το συγκλονιστικό περιεχόμενο αγωγής που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθήνας από τη «ΜΚΟ Αγάπη» (όπως εξαγνιστικά μετονομάστηκε η μη… κερδοσκοπική «Αλληλεγγύη», περνώντας πλέον επί ημερών αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος), οι επί τέσσερα χρόνια «διαχειριστές» των λεόντειων κονδυλίων που διέθετε το υπουργείο Εξωτερικών για ανθρωπιστικό έργο δεν εκτέλεσαν ποτέ τα σχετικά προγράμματα.
Αντίθετα, φέρεται να κατασπατάλησαν εκατομμύρια για άσχετες προς το καταστατικό της Οργάνωσης πράξεις, όπως δωρεές ηλεκτρονικών υπολογιστών σε Μητροπόλεις αλλά και για ναύλωση αεροσκάφους για ταξίδι του αειμνήστου αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο Κόσοβο, ο οποίος με απόφασή του είχε εκχωρήσει υπερεξουσίες στον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της ΜΚΟ (η οποία τότε ανήκε αποκλειστικά στην Αρχιεπισκοπή Αθήνας), Δημήτρη Φουρλεμάδη.
Στο μεγάλο αμαρτωλό φαγοπότι στην «Αλληλεγγύη», για το οποίο τώρα εγκαλείται από την «Αγάπη» ο Δημήτρης Φουρλεμάδης, φέρεται να θυσιάστηκαν ακόμη και χρήματα -εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ- που είχαν συγκεντρωθεί από εράνους υπέρ σεισμόπληκτων, επιδοτήσεις για την κατασκευή σχολείων και ορφανοτροφείων στη Σουμάτρα της Ινδονησίας, αλλά και χρήματα της Ιεράς Συνόδου για τα θύματα του Λιβάνου.
Σύμφωνα με τα πορίσματα των διαχειριστικών ελέγχων (της εκκαθάρισης προεδρεύει ο Μητροπολίτης Ηλείας, Γερμανός), η συνολική ζημιά για τη ΜΚΟ της Εκκλησίας ανέρχεται στα 9.505.200 ευρώ! Από αυτό το τεράστιο ποσόν το ΥΠΕΞ ζητεί σήμερα με τις καταλογιστικές του πράξεις την έντοκη επιστροφή των προκαταβολών που εκταμίευε για τις φιλανθρωπίες που δεν γίνονταν, συνολικού ύψους με τις προσαυξήσεις 7.490.456,99 ευρώ.
Παρά όμως το ηθικό, οικονομικό και προφανώς ποινικό μέγεθος του πολύκροτου σκανδάλου της Αλληλεγγύης, μια παρωνυχίδα του οποίου ήταν τα… σάπια κοτόπουλα, η σχετική αγωγή σε βάρος των φερομένων ως υπευθύνων που κατατέθηκε στο Πρωτοδικείο τον Αύγουστο του 2010 προσδιορίστηκε να συζητηθεί στις 10 Ιανουαρίου του… 2013!
Η δικογραφία που έχει σχηματιστεί από τον Σεπτέμβριο του 2009 μετά την αποστολή -σε Εισαγγελία και υπουργείο Εξωτερικών- των τελικών πορισματικών ελέγχων και όλων των σχετικών αποδεικτικών εγγράφων βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης.
Σε ό,τι αφορά το ΥΠΕΞ, οι υπεύθυνοι της ΜΚΟ κατέθεσαν και τον περασμένο Ιούνιο συμπληρωματικά στοιχεία, πλην όμως από πλευράς του υπουργείου δεν έχει κινηθεί καμιά διαδικασία καταλογισμού σε βάρος του φερόμενου ως πραγματικού υπεύθυνου της υπόθεσης.
Πρόσφατα μάλιστα ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αναγκάστηκε να απευθυνθεί με επιστολή του στην Εισαγγελία της Αθήνας, παρακαλώντας για επιτάχυνση των διαδικασιών ώστε να αποδοθούν ευθύνες στους πραγματικούς υπαίτιους. Καθώς, πέραν όλων των άλλων, το σκάνδαλο της «Αλληλεγγύης» έχει μπλοκάρει και το φιλανθρωπικό έργο της «Αγάπης», αφού το Δημόσιο δεν δίνει πλέον χρήματα για το πρόγραμμα «Ψυχαργώς» (πρόγραμμα περίθαλψης ασθενών και ηλικιωμένων), συμψηφίζοντας το ποσό από τα κονδύλια που εξανεμίστηκαν.
Η απόδοση ευθυνών
Η αγωγή με την οποία διεκδικούνται τα απολεσθέντα εκατομμύρια στρέφεται σε βάρος των:
* Δημήτρη Φουρλεμάδη, διευθύνοντος συμβούλου της «Αλληλεγγύης» από της ιδρύσεώς της το 2002 μέχρι τις 13/5/2008, στον οποίο είχαν περιέλθει όλες οι εξουσίες του Διοικητικού Συμβουλίου ύστερα από εντολή του μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστόδουλου.
* Γεωργίας Λυμπέρη, πρώην επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η οποία αμισθί εργάστηκε στην «Αλληλεγγύη» από 13/9/2005 έως τον Ιούνιο του 2008 και της είχε ανατεθεί ο εσωτερικός έλεγχος των οικονομικών της ΜΚΟ και η παρακολούθηση της εκτέλεσης των διαφόρων προγραμμάτων των υπουργείων και μάλιστα του υπουργείου Εξωτερικών. Συνεπέγραφε τις επιταγές εξόδων της «Αλληλεγγύης» και γενικά ήταν το νούμερο 2 στην Ιεραρχία της.
* Βασίλη Μαχαίρα, λογιστή και οικονομικού διευθυντή της «Αλληλεγγύης», ο οποίος ήλεγχε και συνυπέγραφε τις πληρωμές της «Αλληλεγγύης».
Οπως αναφέρεται στην αγωγή, ο πρώτος εναγόμενος «ενήργησε με την άμεση και αναγκαία σύμπραξη των άλλων δύο».
Ασύλληπτες ατασθαλίες
Μετά τους διαχειριστικούς ελέγχους που διενεργήθηκαν κι αφού ήδη το υπουργείο Εξωτερικών είχε ζητήσει λεπτομερή απολογισμό διαχείρισης, συγκροτήθηκε επιτροπή (στην οποια συμμετείχαν και οι Μητροπολίτες Ηλείας, Γερμανός και Σιδηροκάστρου, Μακάριος) ακροάσεως διατελεσάντων μελών του Δ.Σ. «Αλληλεγγύης» και λοιπών εμπλεκόμενων προσώπων. Στην επιτροπή δεν παρουσιάστηκαν οι Φουρλεμάδης (απέστειλε επιστολή), Λυμπέρη (απέστειλε εξώδικη δήλωση) και Μαχαίρας.
Σύμφωνα με την έκθεση πεπραγμένων της επιτροπής και το σχετικό της πόρισμα, που επισυνάπτονται στην αγωγή, καταλογίστηκαν ευθύνες στον:
* Δημήτρη Φουρλεμάδη για:
- Τον καταλογισμό από το ΥΠΕΞ των περίπου 6.700.000 ευρώ σε βάρος της «Αλληλεγγύης» από το πρόγραμμα των κοτόπουλων στο Ιράκ, καθώς το ποσόν των 5.600.000 ευρώ που έλαβε η «Αλληλεγγύη» ως πρώτη δόση από το ΥΠΕΞ και το οποίο ανέλαβε ολόκληρο δεν φαίνεται πού δαπανήθηκε.
Λέγεται μάλιστα ότι δόθηκε ολόκληρο σε εφοπλιστή από τον οποίο λίγες ημέρες νωρίτερα είχε λάβει ισόποσο δάνειο προκειμένου η «Αλληλεγγύη» να επιστρέψει το ποσό στο ΥΠΕΞ, το οποίο είχε λάβει νωρίτερα ως προκαταβολή για παρόμοιο πρόγραμμα το οποίο επίσης δεν πραγματοποιήθηκε.
Ευθύνεται λοιπόν και για τη δεύτερη προκαταβολή που έλαβε για δαπάνες εκτός προγράμματος «διά ανοίκειες δαπάνες», με συνέπεια η ΜΚΟ να μην έχει το ποσόν για να εκτελέσει το πρόγραμμα ή να επιστρέψει την προκαταβολή. Δεν ενημέρωσε μάλιστα τη νέα διοίκηση της «Αλληλεγγύης» για τον καταλογισμό του ΥΠΕΞ ώστε να πράξει τα δέοντα.
- Ευθύνεται γιατί ενώ παρέλαβε κι άλλες προκαταβολές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από το ΥΠΕΞ για διάφορα άλλα προγράμματα δεν εκτελέστηκαν τα έργα, τα χρήματα δεν επιστράφηκαν στο ΥΠΕΞ ούτε βρέθηκαν στους λογαριασμούς της «Αλληλεγγύης».
Ο κ. Φουρλεμάδης:
- Προέβη -κατά τους ενάγοντες- σε αγορές υλικών ή εξοφλήσεις τιμολογίων δαπανών ξένων προς το έργο και τους καταστατικούς σκοπούς της «Αλληλεγγύης», όπως αγορά ηλεκτρονικών υπολογιστών και δωρεά τους στη Μητρόπολη Νέας Σμύρνης και την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος ή εξοφλήσεις τιμολογίων του Διορθόδοξου Κέντρου. Δαπανήθηκαν ακόμη μεγάλα ποσά άνω των 100.000 ευρώ για ναύλωση αεροσκάφους για ταξίδι του μακαριστού Χριστόδουλου στο Κόσοβο, αγορά αρχιερατικών εγκολπίων, σταυρών και ποιμαντικών ράβδων, κεριού εκκλησιών, ημερολογίων, έντυπων βιβλίων κ.λπ.
- Αγόρασε 371.093 κιλά πουλερικά, αξίας 742.186 ευρώ, τα οποία βρέθηκαν στα ψυγεία χαλασμένα και δαπανήθηκαν κι άλλες 100.000 για την καταστροφή τους.
- Το ίδιο συνέβη και με την αποστολή 70 τόνων ζυμαρικών στη Συρία απ’ όπου επιστράφηκαν ως ακατάλληλα.
- Ελαβε από την Ιερά Σύνοδο 345.000 ευρώ για τα θύματα του Λιβάνου που τα χρησιμοποίησε για άλλους σκοπούς αλλοιώνοντας τα παραστατικά είσπραξης των επιταγών.
- Μίσθωσε ακίνητα χωρίς να υπάρχει ανάγκη και τα ποσά κατέβαλλε η «Αλληλεγγύη».
- Αγόρασε τέσσερα πολυώροφα ακίνητα δαπανώντας και τεράστια ποσά για τη διαρρύθμισή τους.
- Ενώ ο έρανος για τα θύματα του τσουνάμι απέφερε 1.663.900,63 ευρώ, η «Αλληλεγγύη» παρέδωσε στο ΥΠΕΞ μόνο 1.355.000 ευρώ και δεν φαίνεται τι έγινε το υπόλοιπο των 308.000 ευρώ.
- Στα έργα και τις ημέρες της «Αλληλεγγύης» επί ημερών Φουρλεμάδη προστίθενται -σύμφωνα με την αγωγή- προκαταβολές για προγράμματα όπως κατασκευή σχολής επαγγελματικής κατάρτισης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Β. Σουμάτρα Ινδονησίας, που δεν πραγματοποιήθηκε, καθώς και η είσπραξη προκαταβολής για κατασκευή σχολείου-ορφανοτροφείου στην ίδια περιοχή, έργο που επίσης δεν εκτελέστηκε ποτέ.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Άχ, αυτή η κρίση.

συντάκτης : Ντόρα Μάζη

Δεν περνάω καλά. Για την ακρίβεια (να τη πάλι αυτή η λέξη!), καθόλου καλά δεν περνάω. Για όλα φταίει ο μισθός μου, που ναι μεν τον πήρα αλλά τον έχω και τον κοιτάω με «τον φόβο των Ιουδαίων» κι εγώ. Μην μπερδεύεσαι, θα σου εξηγήσω ευθύς αμέσως!

Πάω για παράδειγμα βόλτα στα μαγαζιά. Χαζεύω τις βιτρίνες. Βλέπω εκείνη τη γόβα – φετίχ να μου κλείνει το μάτι και να μου φωνάζει η σόλα της: «αγόρασέ με, έχω φτιαχτεί για το πόδι σου…» κι εκεί που πάω να μπω στο κατάστημα και να την αγοράσω, ακούω φωνές! Ένα πράμα σαν τη Ζαν ντ’ Αρκ. Ακούω τον Αυτιά, τη Τρέμη -πακέτο με Πρετεντέρη, Σπυράκη, Καψή κ.ά. μαϊντανούς-, τον Χατζηνικολάου, τον Παπαδάκη και λοιπούς τηλεοπτικούς αστέρες, να μου φωνάζουν:»βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση», «έρχονται ακόμα δυσκολότερες μέρες» και παθαίνω έναν πανικό και όπου φύγει, φύγει η γυναίκα!

Διότι πέσμου σε παρακαλώ, τι να την κάνω τη γόβα αύριο που δεν θα έχω να φάω; Και καλά, εμείς οι επαρχιώτες θα βγούμε να μαζέψουμε και δυο λάχανα από το χωράφι αλλά και πάλι, με τι γόβα θα πάω να τα μαζέψω;;;

Ζω ένα δράμα σου λέω και δεν μ’ ακούς! Κρίση ακούω μα κρίση -ακόμα τουλάχιστον- δεν βλέπω και σε πληροφορώ πως δεν είμαι καν μύωπας! Δεν αντιλέγω, η κρίση έχει έρθει και θα αργήσει να φύγει αλλά στο μεταξύ, τι φταίω εγώ να μην μπορώ να πάρω τη γόβα και την ασορτί τσαντούλα; Κι εκείνο το παλτό το κασμιρένιο που είδα προχθές; Σχεδόν με παρακάλαγε το καημένο να το αγοράσω κι εγώ εκεί, να αρνούμαι για να μην με κακολογήσει η Τρέμη!

Την βλέπω και στον ύπνο μου τελευταία. Όλο με μαλώνει για τα ψώνια του super market. Υπερέβαλα λέει με τα αλλαντικά που πήρα. Μα καλή μου γυναίκα, μία φορά το μήνα (και αν) παίρνουμε κι εμείς το κάτι τις παραπάνω για το στομάχι μας, θα μας το κόψεις κι αυτό; Ας έρθει για τα καλά η κρίση και μετά δεν θα ξαναφάω προσούτο, το ορκίζομαι στο cosmopolitan!

Το μόνο που δεν πρόκειται να κόψω και το δηλώνω ευθαρσώς, είναι το κομμωτήριο! Α, όλα κι όλα κυρία Τρέμη μου, δεν μπορώ να κυκλοφορώ και σαν τη συφοριασμένη λόγω οικονομικής κρίσης. Αφού δεν πιάνει το χέρι μου στο μαλλί! Και να πεις πως δεν πήρα επαγγελματικό πιστολάκι; Μου έμεινε κι αυτό για διακοσμητικό, μου είναι αδύνατον να το χρησιμοποιήσω. Εδώ δεν το έκοψε η Καρχιλάκη τότε που έκανε ρεπορτάζ από τη Βαγδάτη. Βομβαρδισμένο τοπίο από πίσω και της Καρχιλάκη το μαλλί άψογο! Τα ξεχνάω εγώ αυτά; Τις υποσχέσεις των πολιτικών καθώς και τα σκάνδαλα τα ξεχνάω, το ομολογώ. Αλλά τις καλλωπισμένες δημοσιογράφους, ποτέ των ποτών!

Με τούτα και μ’ εκείνα, σκέφτομαι να μην κάνω και ρεβεγιόν εφέτος στο σπίτι. Φοβάμαι πως μέσα στις μπουρμπουλήθρες της σαμπάνιας θα ακούω τη φωνή του sex symbol Καμπουράκη να μου λέει: «δεν ντρέπεσαι μωρή να πίνεις σαμπάνια εν μέσω οικονομικής κρίσης;». Ε εκεί θα πάθω αμόκ, δεν το γλιτώνω, να το ξέρεις! Άστο λοιπόν, καλύτερα σπίτι μου με τον αντρούλη μου και με το παιδάκι μου. Να ανάψουμε και το τζάκι, να μην καίμε πετρέλαιο για το καλοριφέρ. Θα μαγειρέψω κάτι και θα πιούμε λίγο κρασί παραγωγής μας, τουλάχιστον. Άσε που μου κάνει και φουσκωμάρα η σαμπάνια και θα με σφίγγει μετά το μασαζοκαλσόν στη μέση και θα είμαι μες στα νεύρα.

Αμέ το άλλο; Στο φετινό ρεβεγιόν, για το καλό πάντα, όλο και θα παίξουμε κάνα χαρτί. Είναι εποχές τώρα για χαρτί; Δεν είμαι και φημισμένη για τη τύχη μου στα χαρτιά. Το 50ευρω, το έχω χαμένο από χέρι. Ξέρεις τι είναι 50 ολόκληρα ευρώ σήμερα; Α πα πα πα πα… Καλύτερα να τα κρατήσω και να πάρω τη γόβα, στις εκπτώσεις. Και δεν βαριέσαι; Ας τη φοράω και στα χωράφια, όταν θα μαζεύω λάχανα.

Ελπίζω μόνο, να προλάβω τις εκπτώσεις πριν έρθει η πραγματική κρίση και δεν ξέρω τι να γίνω!